Govardhan Ecodorp, India
We zijn onze bescheiden poging begonnen in de vorm van Govardhan Annakshetra in Govardhan Ecovillage (Wada). Het is een initiatief waarbij we een gratis volledige maaltijdlunch serveren prasadam aan iedereen die zonder enige discriminatie in Govardhan Ecovillage komt en ook in de dorpen van Palghar. We zijn getuige van de enorme impact die dit project heeft gemaakt in het leven van mensen.
Govardhan Annakshetra is een initiatief van Govardhan Ecovillage om iedereen die er komt eten te geven. Het project werd onlangs ingehuldigd in het prachtige Govardhan Ecodorp in Wada op 18 december 2018. Bij Govardhan Annakshetra voeren we dagelijks een volledige plantaardige maaltijd. Dagelijks profiteren zo'n 500 tot 1000 mensen van dit sociale initiatief.
Govardhan Annakshetra biedt gratis maaltijden voor iedereen in de buurt. Als Srila Prabhupada zei: "Niemand zou honger moeten lijden in onze centra". In navolging van deze gedachte zijn wij van mening dat voedsel in iemands mond moet gaan in plaats van weggegooid te worden. Deze gedachte bracht ons ertoe deze voedselbeweging te beginnen die leidde tot de oprichting van Govardhan Annakshetra.
Govardhan Annakshetra, van alle vormen van liefdadigheid, wordt Annadaan beschouwd als een daad van de hoogste deugd. Alle andere menselijke behoeften, zoals kleding, onderdak en onderwijs, hebben alleen invloed op de kwaliteit van het leven, maar voedsel heeft invloed op het leven zelf. Govardhan Annakshetra is de ideale plek voor iedereen om de pure gelukzaligheid van het voeden van de behoeftigen te ervaren.
De Podrska Foundation, opgericht door Dash Meizler in 2018, is een veganistische organisatie zonder winstoogmerk van vrijwilligers die zich inzet voor een ethiek van zorg voor zowel menselijke als niet-menselijke levens in Oeganda.
Onze visie is om de meest kwetsbare mensen op te leiden en in staat te stellen om hun behoeften en die van niet-menselijke dieren te vervullen, en zo een leven te leiden dat gezond, ecologisch duurzaam en vooral ethisch georiënteerd is.
Onze missie is om te reageren op de dringende behoeften van mensen die risico lopen en om te pleiten voor niet-menselijke dieren. Elk van onze programma's moedigt deelnemers aan om keuzes te maken op basis van medeleven met niet-menselijke dieren.
Met empathie komen we tegemoet aan de behoeften van de kwetsbaren. We reageren tijdig op crises. We gaan eerlijk en open met onze begunstigden om. We demonstreren de vreugde van de dienst. We nemen verantwoordelijkheid voor onze acties en houden de uitgaven bij.
De wereld transformeren, voor het welzijn van iedereen.
Wilde dieren, boerderijdieren, mensen, de natuur zijn allemaal met elkaar verbonden. Goed doen voor één dient allen.
De oprichter
Mijn passie voor het helpen van mensen is bij mij sinds ik een kind was dat opgroeide in Oeganda. Ik zag mijn ouders worstelen om mijn vier broers en zussen en mij een opleiding te geven. In 2007, toen ik moest overstappen van mijn basisschool naar een middelbare school, hadden mijn ouders geen geld om mijn middelbare school te betalen, maar ze gaven niet op. Als gevolg van een leugen dat ik geen vader heb, werd ik naar een afgelegen plattelandsgebied gebracht waar ik een plaats op een school veiligstelde; die ervaring maakte me vele nachten slapeloos. Toen ik klaar was met school, ervoer ik voor het eerst honger omdat er niets te eten was. De honger naar zowel onderwijs als voedsel was wat mij motiveerde om humanitair werk te gaan doen. Ik wil niet dat anderen op een lege maag slapen of dat kinderen niet meer naar school gaan omdat hun ouders het zich niet kunnen veroorloven om hen op te voeden.
Mijn medeleven met niet-menselijke dieren begon pas laat in mijn leven, lang nadat ik stopte met werken op een pluimveebedrijf waar ik was opgegroeid. Het begon allemaal toen een vriend me een video stuurde waarop de Taliban de hoofden van mensen afsneed. Ik was zo verontrust dat ik mijn vriend vroeg mij zulke video's niet te sturen. Hij antwoordde "gwe nga osala bano" - wat betekent "hoe komt het dat je ook anderen afslacht?" Ik vroeg hem "welke anderen?" en hij antwoordde "kippen." Ik deed zijn opmerking af als lachwekkend, tot ik op een dag een kip aan het slachten was, en terwijl ik hun kop eraf haalde, hun bloed op mijn voet vloeide. Op dat moment hoopte ik dat ik nooit zo zou sterven. En plotseling verscheen er een verklaring van dezelfde vriend die me de video's stuurde: "Dus je wilt niet sterven zoals je kippen doodt, maar je speelt voor God door levende wezens al op dezelfde manier te doden waarin je niet wilt sterven.” Ik voelde ineens een verband tussen het nemen van een kippenleven en het nemen van een mensenleven. Dat was mijn laatste slachting. Ik werd echter niet meteen veganist omdat ik bleef eten wat anderen slachtten. Maar ik begon verbanden te leggen tussen dierlijke producten en lijden, ik begon het leven van niet-menselijke dieren net zo te waarderen als mensen. Sinds 2018 leef ik een veganistische levensstijl en help ik anderen empathie en gerechtigheid te ontwikkelen voor onze niet-menselijke medebewoners van deze planeet.
Voer uw zoektermen in en druk op Enter.
