Wereldvoedseldag wordt elk jaar wereldwijd op 16 oktober gevierd ter ere van de datum van oprichting van de Voedsel en Landbouw Organisatie van de Verenigde Naties in 1945. De dag wordt op grote schaal gevierd door vele andere organisaties die zich bezighouden met voedselzekerheid, waaronder het Wereldvoedselprogramma en het Internationaal Fonds voor Landbouwontwikkeling.

Op de meest recente Algemene Vergadering van de Verenigde Naties werd verklaard dat 2014 de “Internationaal Jaar van de Landbouw van de familie”(IYFF). Daarom is dit jaar het thema van het internationaal geprezen evenement Family Farming: "De wereld voeden, zorgen voor de aarde"

Als ik de woorden 'Family Farming' zie, vraag ik me meteen af ​​hoeveel mensen denken dat familieboerderijen geassocieerd worden met het fokken van vee. De lobbygroepen voor dierlandbouw hebben de afgelopen 50 jaar zoveel invloed gehad op de publieke perceptie dat het niet verwonderlijk zou zijn. Een "familieboerderij" is echter gewoon een boerderij die eigendom is van en wordt beheerd door een familie en niet door een of andere grote onderneming. Net als andere familiebedrijven gaat het eigendom vaak door erfenis over op de volgende generatie. Het is de meest fundamentele economische structuur uit een groot deel van de menselijke geschiedenis en dat blijft zo in ontwikkelingslanden.

Het doel van de IYFF 2014 is om gezinslandbouw opnieuw centraal te stellen in het landbouw-, milieu- en sociaal beleid op de nationale agenda's door hiaten en kansen te identificeren om een ​​verschuiving naar een meer gelijkwaardige en evenwichtige ontwikkeling te bevorderen. Dit is een belangrijke impuls om het voedselproductiebeleid te veranderen, waarbij een groot deel van de economische steun die momenteel naar de veeteelt gaat, en met verwoestende gevolgen, zoals opgemerkt in de 2006 VN-rapport over de milieu-impact van veeteelt, waarin staat dat het fokken van vee meer broeikasgassen produceert dan autorijden. En toch, zo'n 8 jaar later, komt dit vernietigende rapport nauwelijks in de pers. Maar misschien, heel misschien, met deze nieuwe impuls voor gezinslandbouw door de VN, kan het publiek het grote plaatje gaan zien.

"Family Farming is het steunpunt waarop onze toekomstige voedselzekerheid draait, ”Zei uitvoerend directeur van het Wereldvoedselprogramma (WFP) Ertharin Cousin. Ze benadrukte dat bij het opstellen van een nieuwe en duurzame visie voor familieboerderijen die de wereldwijde voedselvoorziening verbetert en beschermt de hulpbronnen van de aarde, "We moeten één universeel probleem aanpakken: genderongelijkheid." Met deze verklaring benadrukte Cousins ​​de veelheid aan manieren waarop ongelijke toegang tot landbouwinputs (dit artikel lezen: overheidssubsidies) treft vrouwen en dwingt hen om "harder en langer te werken voor minder".

Aartsbisschop Luigi Travaglino, paus Franciscus onderstreepte de noodzaak om de toenemende rol van de plattelandsfamilie te erkennen en het volledige potentieel ervan te ontwikkelen. “Dit jaar gewijd aan gezinslandbouw heeft ons geholpen om te zien dat de plattelandsfamilie kan reageren op een gebrek aan voedsel zonder de middelen van de schepping te vernietigen. Maar we moeten inspelen op hun behoeften, ”zei hij.

Het vuile geheim van Animal Agriculture

Een van de belangrijkste factoren die van invloed zijn op de nationale en mondiale voedselvoorziening is de hoeveelheid geld die regeringen uitkeren als subsidies aan boeren. De meeste belastingbetalers weten het niet, maar momenteel wordt deze 'uitbetaling' zwaar gewogen naar veeteelt, waardoor de kosten van vlees kunstmatig laag. Ja, uw belastinggeld heeft boeren betaald om dieren te gebruiken en te misbruiken, waardoor veeteelt (bio-industrie) een betaalbaar bedrijfsmodel wordt, terwijl de werkelijke kosten van het produceren van vlees de vee-industrie in feite failliet zouden laten. Deze bevooroordeelde steun van een industrie die de planeet milieuschade heeft toegebracht dan zelfs alle olielozingen van Exxon in de geschiedenis, is grotendeels te danken aan hun machtige lobbyist en enorme financiële macht om niet alleen het openbare beleid te beïnvloeden, maar ook het openbare verhaal van wat een gezond eetpatroon.

De vleesatlas

De vleesatlas is een van de vele fascinerende onderzoeken naar de landbouwindustrieën in de wereld die ooit zijn uitgebracht. Het laat zien hoeveel geld er over de hele wereld in de veeteeltsector wordt gepompt, en hoe dit ervoor zorgt dat de vleesprijzen lager dalen dan in een natuurlijke economie. Barbara Unmüßig, voorzitter van de Heinrich Böll Foundation, die dit rapport heeft gemaakt, zegt: “In veel landen zijn consumenten het zat om door de agribusiness voor de gek gehouden te worden. In plaats van overheidsgeld te gebruiken om fabrieksboerderijen te subsidiëren - zoals in de Verenigde Staten en de Europese Unie, willen consumenten een redelijk beleid dat ecologisch, sociaal en ethisch verantwoorde veehouderij bevordert.

In de huidige situatie lijkt het nodig dat de hele voedingsindustrie wordt geherstructureerd om de onafhankelijke 'gezinsboer' enige vorm van praktische economische onafhankelijkheid te laten herwinnen. Laten we hopen dat er op deze dag echt een verschuiving begint om de schijnwerpers weg te halen van een industrie die het milieu blijft vernietigen en de boodschap onder controle houdt.

Waar de VN niet over nadenken

De FAO van de Verenigde Naties heeft veel gedaan om het publiek voor te lichten over honger in de wereld en heeft een aantal oplossingen aangeboden via hun millenniumontwikkelingsdoelstellingen, waarbij ze dit jaar specifiek hebben aangegeven hoe ongelijkheid tussen mannen en vrouwen een belangrijke bijdrage levert. Wat ze echter niet in overweging nemen, en eerlijk gezegd niet in staat zijn vanwege de politieke aard van hun organisatie, is dat de werkelijke oorzaak van honger in de wereld geestelijke ongelijkheid is.

We zijn ervan overtuigd dat alleen totdat er een grote bewustzijnsverandering is en de wereld het begint te zien spirituele gelijkheid van alle levende wezens, inclusief koeien, varkens en kippen, kan er een kleine kans zijn om de honger in de wereld daadwerkelijk op te lossen. Hoe komt het?

Zoals we al vele malen hebben opgemerkt, en dat wordt zelfs gesteund door de Verenigde Naties, is honger in de wereld niet te wijten aan een gebrek aan voedsel in de wereld, maar eerder aan een ongelijke verdeling van de hulpbronnen van de aarde. Volgens de meeste rapporten heeft de aarde het vermogen om het dubbele van de huidige bevolking te voeden als de landbouwbronnen efficiënter worden gebruikt. Wist u bijvoorbeeld dat veehouderijen bijna 40 procent van de totale graanproductie ter wereld gebruiken? In de Verenigde Staten wordt tot 80 procent van de graanproductie aan vee gevoerd? En toch kan ditzelfde vee maar een fractie van de mensheid voeden.

Hulpbronnen omleiden naar milieuverontreinigend gebruik

Terwijl maïs een hoofdvoedsel is in veel Latijns-Amerikaanse en Sub-Sahara-landen, “wordt maïs wereldwijd grotendeels gebruikt als voer voor dieren. Tarwe is gelijkmatiger verdeeld tussen voedsel en voer en is een hoofdvoedsel in veel regio's, zoals het westen, China en India.

Overweeg het volgende:

• De totale veestapel voor de wereld is ongeveer 1.3 miljard en beslaat ongeveer 24% van het land van de planeet
• De helft van het water dat in de VS wordt verbruikt, wordt gebruikt om graan te verbouwen voor veevoer
• Een liter benzine is nodig om een ​​pond graangevoerd rundvlees te produceren

Voor elke pond rood vlees, gevogelte, eieren en melk die wordt geproduceerd, verliezen landbouwvelden ongeveer vijf pond onvervangbare bovengrond. Het water dat nodig is voor het fokken van vlees komt op ongeveer 190 liter per dier per dag, of tien keer wat een normaal Indiaas gezin op één dag zou moeten gebruiken, als het überhaupt water krijgt. - Vandana Shiva, Stolen Harvest, (South End Press, 2000), blz. 70-71.

De impact van rundvlees bestrijkt tegenwoordig veel problemen

De intensieve landbouw van dieren om de wereld te voeden is de grootste fout van de moderne wereld geweest, die heeft geleid tot het grootste misbruik en misbruik van land in de geschiedenis, waarbij overbegrazing leidt tot landdegradatie, verlies van bovengrond en waterverspilling. Grote hoeveelheden bossen, waaronder de Amazone, zijn volledig verloren gegaan door het grazen van vee.

Greenpeace Brazilië heeft op het World Social Forum in Belém een ​​rapport uitgebracht waaruit blijkt dat dat zo is 80 procent van de ontbossing in de Amazone regenwoud is te wijten aan een toename van het houden van vee voor menselijke consumptie.

[B] eef is vreselijk inefficiënt als voedselbron. Tegen de tijd dat een feedlot-os in de Verenigde Staten klaar is om te worden geslacht, heeft hij 2,700 pond graan verbruikt en weegt hij ongeveer 1,050 pond; 157 miljoen ton graan en plantaardig eiwit wordt gebruikt om 28 ton dierlijk eiwit te produceren. … [B] eef in de hoeveelheden die Amerikanen consumeren is ongezond, omdat het verband houdt met hart- en vaatziekten, darmkanker, borstkanker en osteoporose. Toch behoren Amerikanen tot de grootste vleesconsumenten ter wereld en de grootste consumenten van rundvlees. - Richard Robbins, Global Problems and the Culture of Capitalism, (Allyn and Bacon, 1999) p.221

Maar afgezien van de verschrikkingen en waanzin van het fokken van vee als voedsel voor een moment, is het een feit: de belangrijkste oorzaak van honger in de wereld is geen van de bovenstaande, maar is in feite spirituele ongelijkheid dat zich manifesteert als hebzucht.

U ziet dat als de menselijke bevolking de hulpbronnen van de aarde rechtvaardig zou delen, de honger in de wereld en tal van andere sociale kwesties zouden ophouden te bestaan. Dus waarom doen we dat niet?

De wereld van namen houdt ons verdeeld

Het grappige aan de wereld waarin we leven zijn de namen die we dingen geven. Talen hebben een manier om ons nogal afstandelijk en losgekoppeld te houden als onze hersenen de betekenis van het geluid niet kunnen assimileren. In Engelssprekende landen noemen we iets 'brood' en toch staat ditzelfde in Rusland bekend als 'hulp', of in Armenië wordt brood 'puri' genoemd. Het zijn heel verschillende geluidstrillingen die allemaal hetzelfde materiële ding proberen te identificeren. Hetzelfde geldt voor wat sommige mensen als "voedsel" beschouwen. Terwijl sommige mensen een koe aanbidden, zien anderen een koe als een heleboel "hamburgers". Evenzo, terwijl het heel gewoon is dat Amerikanen miljarden uitgeven aan hun "honden" in China en andere landen, zijn "honden" het hoofdgerecht!

Een ander ding om in gedachten te houden is dat wanneer we iets labelen, we dat ding in wezen een gevoel van duurzaamheid geven, terwijl in feite niets echt permanent is in deze wereld, aangezien de materiële elementen waaruit dat ding bestaat voortdurend in beweging zijn en breken. naar beneden. Wat we vandaag als een "bureau" beschouwen, was ooit een "boom" en die in de toekomst heel goed in een open haard in "kolen" zou kunnen worden veranderd. Dezelfde combinatie van materiële elementen heeft drie zeer verschillende verschijningsvormen gekregen, elk met zijn eigen unieke etikettering en toch, ondanks de voorbijgaande aard van deze wereld, kijken we meestal een oogje dicht en maken we permanente plannen voor onszelf.

Dus wat heeft dit te maken met honger in de wereld? Alles.

Zie je, als we eenmaal begrijpen dat we allemaal uit dezelfde energetische poel komen, dan zal het gevoel een gevoel van energetische gelijkheid zijn. We zijn allemaal gemaakt van hetzelfde materiaal, op een andere manier gecombineerd om de verschillende materiële vormen te creëren die we zien, voelen en horen. Natuurlijk zijn we veel meer dan materie en de grote spirituele leraren van de wereld hebben geprobeerd ons attent te maken op deze diepere waarheid - dat we in wezen een "getuige" of een "bestuurder" zijn binnen een materiële machine. Als we naar dit diepere begrip van het leven gaan, voegt het nog meer geloofwaardigheid toe aan het idee van gelijkheid. We kunnen nu niet alleen spreken van energetische gelijkenis, maar ook van waar spirituele gelijkheid.

Het is onze missie Food for Life Global om deze simpele waarheid van spirituele gelijkheid te onderwijzen door de praktische uitdrukking van het delen van puur voedsel. Door dat te doen, hopen we dat elke persoon die een maaltijd krijgt, samen met elke persoon die getuige is van de onbaatzuchtige daad van vriendelijkheid, een echt 'aha'-moment zal hebben en de wereld nooit meer op dezelfde manier zal zien en zo. zoals honger in de wereld een overblijfsel zal worden van onwetendheid uit het verleden.

Steun ons werk.

[Paypal donatie]