Ik kon het me nauwelijks voorstellen Hare Krishna Food for Life was zo succesvol toen ik voor het eerst vrijwilliger werd in 1984. Destijds werkte ik als assistent-kok en server in een gratis eetcafé genaamd, Gopalen in Parramatta, Australië. Dat was een van de eerste gratis eetcafés die door de Hare Krishna beweging in Australië en het was een voorloper van andere Food for Life-projecten in heel Australië.

De begindagen

In 1974, Srila Prabhupada (1896 - 1977) de oprichter acharya van ISKCON en de pionier van de kirtanbeweging in het Westen, werd gealarmeerd door enige commotie buiten het raam van zijn kamer in India. Hij keek naar buiten om te zien hoe dorpskinderen honden afvechten vanwege etensresten die onlangs na een festivalfeest waren weggegooid. De bladplaten hadden nog wat rijst en curry eraan en dat was gewoon te veel om te negeren voor deze kinderen. Helaas was het hetzelfde voor de plaatselijke straathonden en wilden ze die overblijfselen. De kinderen zwaaiden met stokken en schreeuwden terwijl de honden spottend met het haar op hun rug helemaal omhoog hingen. Het was oorlog en vanuit het standpunt van de swami en niemand was een winnaar. Hij stond daar zwijgend en huilde. "Hoe is dit mogelijk?" hij vroeg zich af. Omdat hij zich schuldig voelde omdat hij net klaar was met zijn lunch, belde hij zijn studenten om te komen kijken wat er aan de hand was. "Zie je hoe hongerig die kinderen zijn?" hij heeft het ze verteld. "Dit is een tempel van God en waar God de vader is, zouden geen hongerige kinderen moeten zijn ...Niemand binnen een straal van tien mijl van onze tempels mag honger lijden! Begin deze kinderen onmiddellijk te voeden! "

Destijds heette het programma ISKCON Voedselhulp en het werkte alleen in Mayapur, West-Bengalen. De yogastudenten voedden de lokale bevolking elke dag plichtsgetrouw en voorzagen zelfs gestoomde dorpelingen van warme maaltijden toen de rivier de Ganges haar oevers overstroomde. Een paar dagen later, Srila Prabhupada vroeg dat het programma zich uitbreidt naar alle steden en dorpen in India. Hij zag het programma als een middel om barrières te doorbreken en vrede in de samenleving te creëren.

"Ik heb goede hoop dat als we op grote schaal gratis voedsel aan de mensen van India kunnen verdelen, door het in onze centra te geven en door groepen naar dorpen te reizen, we het hele land en de hele wereld zullen winnen door deze activiteit namens Krishna. " (SP Brief aan Satyajit, 16 maart 1974).

Hoewel de swami nooit officieel is opgericht ISKCON Food Relief, de voorloper van Food for Life, hij was inderdaad de inspiratie erachter met deze woorden en vele andere instructies die hij aan zijn studenten gaf.

In 1979 ging het project echter een nieuwe richting in met de opening van een kleine gaarkeuken in Sydney, Australië, die voorop liep.

Een nieuwe branding

Vanaf de achteringang van de ISKCON tempel in Kings Cross (Sydney), Australië, begonnen Krishna-monniken warme maaltijden aan daklozen te serveren. Al snel stonden dagelijks honderden mensen in de rij en begon het lokale nieuws erover te berichten. Het was destijds een sensatie omdat de Krishna-toegewijden in Australië ernstig verkeerd werden begrepen en vaak werden gearresteerd omdat ze op straat zongen; dus deze nieuwe schijnwerper van goede gevoelens jegens hen verraste iedereen. De communicatiedirecteur voor ISKCONMukunda das merkte het succes en de verbeterde publieke perceptie van de leden op en voerde een wereldwijde campagne om hetzelfde aan te moedigen in elke tempel in ISKCON. Maar de eerste opdracht was om het programma een nieuwe naam te geven; iets minder religieus - waar het programma tenslotte voor stond, was om mededogen te tonen voor alle levende wezens. De naam ISKCON Food Relief droeg die boodschap niet zo goed, dus hij kwam samen met het hoofd van ISKCON Televisie, David Shapiro (Nrsimhananda Das) en de "Aussie Einstein", Yasomatinandana Das om te brainstormen over een nieuw merk. Zittend in een piramidetempel in Californië bedachten ze het nieuwe merk, Hare Krishna Voedsel voor het leven, met de tag-regel: De hongerigen wereldwijd voeden.

Hieronder volgt een nieuwsfragment van 7 minuten over Food for Life in Sydney.

Het nieuwe programma met enkele basisrichtlijnen verspreidde zich al snel over de VS en West-Europa. Tegen de tijd dat ik in 1984 met vrijwilligerswerk begon, was het project in de meeste ontwikkelde landen vrij goed ingeburgerd, maar tegen het einde van de jaren 80 waren veel van deze programma's vervaagd, hetzij als gevolg van een gebrek aan financiering, professioneel beheer of misbruik door een aantal gewetenloze fondsenwervers, waardoor sommige programma's, zoals die in New York, worden volledig gesloten.

Nieuwsbrief Food for Life

In 1989 begon ik me te concentreren op de kracht van het Food for Life-project om mensen te onderwijzen in de basisprincipes van spiritualiteit en moraliteit. Meer dan alleen een voedselhulp voor arme mensen, zag ik Food for Life als een manier om mensen te verenigen in een familiegeest. Bij Food for Life ging het erom de oude cultuur van spirituele gastvrijheid, die zo beroemd was in India, nieuw leven in te blazen. In 1990 had ik dit concept volledig omarmd en begon erover te schrijven in mijn Food for Life-nieuwsbrief die naar vrijwilligers in heel Australië ging. Ik heb alles woedend bestudeerd Srila Prabhupada zei over deze oude praktijk van prasadam distributie en ontdekte dat hij het al had gepromoot sinds hij in 1966 voet aan wal zette in Amerika!

"Overal. In de ziekenhuizen, liefdadigheidsinstellingen, industriële plaatsen, overal - verspreid deze prasada en reciteer deze Hare Krishna. Kijk maar wat het resultaat is. Wil je vrede? Dit zijn de vredesprocessen.”(SP-lezing, New York, 16 december 1966)

"Wat was er met deze duidelijke boodschap gebeurd", vroeg ik me af.

Toen, in 1991, moedigde Mukunda, die nu een swami was, me aan om mijn FFL-nieuwsbrief te schrijven voor de wereldwijde vrijwilligersgemeenschap, waarin ik vertelde wat ik had geleerd van het bestuderen van Prabhupada's leringen en in mijn eigen ervaring met Food for Life, waarvan sommige onder meer het krijgen van aanbevelingen voor voedsel for Life van invloedrijke politieke leiders, beroemdheden en nieuwsmedia. Hieronder heb ik alle vooraanstaande hoogwaardigheidsbekleders uitgenodigd, waaronder de politiechef, de president van de kamer van koophandel, de burgemeester van Sydney en de plaatselijke parlementslid, mevrouw Clover Moore, die momenteel de zeer populaire burgemeester van Sydney is.

Ik gebruikte een Mac Plus-computer om de nieuwsbrief te ontwerpen, plakte deze, drukte hem af en verstuurde honderden exemplaren over de hele wereld met mijn eigen geld. Tegen 1992 had ik het enthousiasme in het Food for Life-project nieuw leven ingeblazen en een hele nieuwe generatie vrijwilligers geïnspireerd die uit de Oost-Europese landen kwamen, zoals Rusland, Georgië, Letland en Slovenië, enz.

Australië verlaten

In 1993 verliet ik Australië om dit nieuwe momentum in Food for Life aan te wakkeren, eerst landend in India, de thuishaven van het project en vervolgens in Rusland, waar ik een zes maanden durende rondreis door het continent maakte; op een gegeven moment 6 steden bezocht in slechts twee maanden. Dat avontuur op zich is een heel boek. In die tijd werkte ik aan de eerste editie van de Trainingshandleiding voor Food for Life. Verrassend genoeg was het programma nu officieel 19 jaar oud, maar niemand had de moeite genomen om een ​​trainingshandboek te schrijven. Ik nam de taak met enthousiasme aan. In 1994 was mijn 200 pagina's tellende trainingshandleiding compleet. Dit nieuwe boek bood de begeleiding, het inzicht en de filosofische basis die Food for Life-vrijwilligers nodig hadden in een ISKCON cultuur die was overspoeld door droge intellectuelen. Food for Life was iets dat de diepe filosofische huurders van de cultuur in praktische termen vertaalde. We zijn allemaal geest; we zijn allemaal familie; alle levende wezens zijn kinderen van God en ons spirituele dharma is onvoorwaardelijke liefdevolle dienstbaarheid. Omdat eten het middelpunt is van elke cultuur, was het met liefde serveren van heerlijke maaltijden de meest efficiënte manier om dat begrip uit te drukken en mensen vonden het geweldig!

Hare Krishna Food for Life bleef zich in de jaren '90 uitbreiden onder verschillende nieuwe namen, simpelweg omdat in sommige landen de naam Food for Life niet klopte. In Armenië heette het programma bijvoorbeeld: "Brood voor het leven"En in Litouwen heette het"Eten voor Soul ”. In zuid Amerika, "Alimentos Para La Vida" goed gewerkt. De branding is misschien aangepast, maar wat consistent bleef, was de focus van het programma - dat iedereen de kans krijgt om gezegend voedsel te eten (prasadam​

Een van de hoogtepunten van die reizen naar de voormalige Sovjet waren het bezoeken van vrijwilligers in Sukhumi, Georgia (1993) en later in Tsjetsjenië (1995) waar ik getuige was van FFL-vrijwilligers die hun leven op het spel zetten om warme maaltijden te serveren aan vluchtelingen van de oorlogen die daar plaatsvonden. Tijdens mijn verblijf in Moskou bezocht ik alle grote westerse mediabureaus en uiteindelijk werd ons verhaal verteld in een artikel op pagina 4 in de New York Times (Zien: KRISHNAS BAKT BROOD IN EEN VAN DE GEBROKEN STEDEN VAN RUSLAND).

Prasadam de

Rond deze tijd, onze mascotte, Prasadam Das (dienaar van Prasadam) was geboren. We wilden een gevoel van plezier overbrengen met ons imago zonder hem te karakteriseren als een Hare Krishna vrijwilliger, hoewel we het zelfs toen niet konden laten om hem een ​​plukje haar (sikha) te geven en zijn koksmuts te versieren met het heilige tilak-symbool. Maar het was subtiel en hij had een broek aan en geen Indiase dhoti.

In 1996, toen ik nog een monnik was, produceerde ik de eerste Food for Life muziek-cd met als doel onze boodschap in geluid te vereeuwigen. Door de tekst van die liedjes probeerde ik mijn begrip van wat te delen Srila Prabhupada voorzag echter de boodschap van de liefdadigheidsinstelling en inderdaad ikzelf nog steeds sterk beïnvloed door mijn Hare Krishna wortels. Ik wist dat er iets niet klopte en hoewel het oprecht werd gedaan, miste het bij de meeste mensen het doel. Wat nodig was, was iets toegankelijkers; iets universeels en iets dat resoneerde met iedereen uit alle lagen van de bevolking.

Leer een man vissen

Eind jaren 90 sprak ik op vegetarische conferenties over de hele wereld over het werk van Food for Life en waar het voor stond. Ik zou ook typisch een presentatie geven over het spirituele aspect van Food for Life en mensen leren over de voordelen van het aanbieden van hun voedsel aan God als een manier om ook hun geest en ziel te voeden. Het was in deze tijd van mijn leven dat ik diep nadacht over de woorden van Srila Prabhupada'Iedereen zou de kans moeten krijgen prasadam. " Ik dacht dat als er maar zo velen van ons vrijwilligers zijn, hoe zal het dan mogelijk zijn om iedereen in de wereld de ervaring van dit prachtige “liefdesvoedsel” te geven? En toen raakte het me ...

Deze beroemde stelregel klopte voor mij en zette me op een geheel nieuwe koers in mijn Food for Life-carrière. Mensen onderwijzen over de oude hindoeïstische traditie van het aanbieden van voedsel aan de goden was een leuke toevoeging aan mijn Food for Life-presentaties, maar voor de meeste mensen zat het gewoon niet goed bij hen. Ze waren tenslotte geen hindoes en velen van hen hadden alle vertrouwen in het concept van een persoonlijke vorm van God verloren. Voedsel aanbieden was een grote sprong in het geloof. Het oplossen van dit probleem werd voor mij een constante meditatie in het nieuwe millennium. Wat nodig was, vermoedde ik, was een volledig niet-sektarische benadering om dit raadsel op te lossen.

In 1995, na een bezoek aan ongeveer 30 landen in twee jaar, heb ik Washington DC mijn basis gemaakt en met de hulp van Mukunda Goswami hebben we Food for Life Global om te dienen als het officiële hoofdkantoor voor alle Food for Life-projecten over de hele wereld. De nieuwe liefdadigheidsinstelling zou normen vaststellen en de begeleiding, training en inspiratie bieden die nodig zijn om het programma voort te zetten. Onverwacht werden we ook het centrale bureau voor de coördinatie van noodhulp. Als gevolg daarvan ben ik op de een of andere manier betrokken geweest bij elke grote hulpactie van Food for Life in de afgelopen 20 jaar.

Middagmaalprogramma

Aan het begin van de jaren 2000 was er een heropleving van het Food for Life-programma in India. Dit was mede te danken aan de enorme economische hausse in India met de uitbreiding van het internet. Mensen hadden nu veel meer geld en ze wilden het uitgeven. De Indiase regering had ook veel geld en daarom verklaarde de president van India dat alle kinderen in India een gratis lunch moeten krijgen die door de regering wordt verstrekt.

ISKCON tempels in India vormden een nieuwe organisatie, ISKCON Stichting Food Relief, ook bekend als 'Voedsel voor het leven Annamrita”Om ook deel te nemen aan het middagmaal-initiatief van de Indiase regering. In de komende 10 jaar hebben beide stichtingen de lat van professionaliteit en efficiëntie steeds hoger gelegd, waarbij ze elk talloze onderscheidingen en onderscheidingen hebben ontvangen van de media, de regering en de Verenigde Naties. Beide stichtingen, die de twee belangrijkste filialen zijn van Food for Life Global, nu serveert elke dag tot 1.3 miljoen maaltijden per dag!

De grote tsunami van 2004

Toen ik bij de Wereldbank werkte als webontwikkelaar, zette ik mijn vrijwilligerswerk voort Food for Life Global, voornamelijk thuiswerkend vanuit mijn kantoor. Na nieuws over de verwoestende tsunami verspreid over het internet, kreeg ik echter telefoontjes van donoren en vrijwilligers die FFLG vroegen om te reageren. Deze gebeurtenis was ongekend en daarom zou een ongekende reactie nodig zijn. Met hulp van de Reizende monnik Indradyumna Swamihebben we een plan bedacht om warme maaltijden te bieden aan overlevenden in Sri Lanka. In de loop van de volgende week begon ik het plan van Food for Life te promoten om te reageren en vroeg ik om donaties en vrijwilligers. Nou, niets kon me voorbereiden op wat er daarna gebeurde. We kregen letterlijk meer dan 500 aanmeldingen van vrijwilligers van mensen van alle rangen en standen, politieagenten, militaire dierenartsen, verpleegsters, doktoren, filmregisseurs, acteurs, dansers, noem maar op - ik was overweldigd. Al snel begonnen tienduizenden dollars aan donaties binnen te stromen en dus hadden we nu mensen en geld om ons plan daadwerkelijk uit te voeren.

De komende vier maanden werkten meer dan 50 vrijwilligers van over de hele wereld samen Food for Life Global veganistische maaltijden koken op brandhout en deze uitdelen aan dorpelingen over het hele eiland. Het Sri Lankaanse leger en het Rode Kruis werkten ook samen met FFLG. In de komende 8 jaar, Food for Life Global reageerde op veel andere natuurrampen, waaronder Orkaan Katrina Tsunami die Japan trof en de aardbeving in Haïti.

FOOD YOGA - Food for Life 2.0

wetenschap.natuurlijknieuws.comIn 2010 begon ik een nieuwe persoonlijke reis. Numerologisch was het een jaar 9, wat betekent dat ik eigenlijk alles aan het afronden was wat er de afgelopen 9 jaar was gebeurd. En laat me je vertellen, hoewel ik zeker een aantal mooie successen had met Food for Life, inclusief het toezicht houden op de hulpverlening van Food for Life in Haïti, was het op persoonlijk vlak een uitdaging. Ik besloot met een frisse blik te kijken naar het raadsel hoe ik iedereen een kans kon geven om te grijpen prasadam en wat ik ontdekte was het grootste obstakel bij het besef dat dit idee mensen ertoe bracht om:

1: Geef verdomme;

2: Accepteer dat er inderdaad een Allerhoogste Intelligentie achter de schepping zit en dat die krachtige Creatieve Kracht een vorm en persoonlijkheid heeft.

Dus het boek dat ik moest schrijven, moest deze twee punten behandelen. Ik begon mijn zoektocht in een 24-uurs café in New York, genaamd Jaffa, de hele nacht aan het werk, onderzoekend en typend terwijl ik thee met rozenblaadjes dronk. In de komende 18 maanden, mijn nieuwe boek FOOD YOGA - Voedend lichaam, geest en ziel vorm kreeg, door middel van 30 herzieningen. Ik probeerde mijn presentatie op te bouwen met behulp van logica, wetenschap en verwijzingen uit verschillende spirituele bronnen, zodat het duidelijk was dat ik geen voorstander was van het hindoeïsme, noch probeerde ik iemand te bekeren tot een Hare Krishna gezichtspunt. Wat ik wilde, was dat mijn lezers het belang van voedsel tijdens hun spirituele zoektocht zouden omarmen en dat ze zouden overnemen wat ik nu noemde: "Het voedselaanbod Meditatie. " Het boek bouwde in wezen gewoon op tot dat ene ding, te beginnen met het leren zien van de aanwezigheid van God in ons dagelijks leven en het waarderen van de onvoorwaardelijke liefde van Moeder Natuur.

Ik zag voedselyoga echter ook als de natuurlijke evolutie van Food for Life, 'de upgrade', zo je wilt, en hoe belangrijk het was om eerlijk te zijn en mijn ervaring als monnik en vrijwilliger van de organisatie te delen - want in een het gevoel dat mijn leven helemaal om voedselyoga ging. Uiteindelijk was mijn voornaamste wens om het ideaal van te vervullen Srila Prabhupada en zo helpen Food for Life uit te breiden tot ver voorbij de beperkingen van enige religieuze organisatie tot die van een sociale revolutie voor eenheid, vrede en welvaart met voedsel als het geprefereerde "wapen" bij uitstek!

Deze opmerking door Srila Prabhupada zet de toon voor een nieuwe richting en marketingboodschap voor Food for Life:

"Door de liberale verspreiding van prasada en sankirtana kan de hele wereld vreedzaam en welvarend worden. " (Srimad Bhagavatam Commentaar, vers: 4.12.10).

Food for Life was geen voedselhulp, maar eerder een organisatie die zich richtte op het creëren van vrede en welvaart in de wereld, wat alleen mogelijk is als we echte gelijkheid hebben. Om ons als zodanig in de publieke belangstelling te positioneren, hebben we de slogan gewijzigd in De wereld verenigen door middel van puur voedsel.

Als aanvulling op dit nieuwe plan heb ik ook een boek geschreven met de titel: "Hoe u een succesvolle voedselhulp kunt opbouwen' specifiek voor mensen buiten de hindoeïstische en / of krishna-traditie en zo de deur geopend voor samenwerking die verder gaat dan religieuze dogma's en vooroordelen. Echter, VOEDSELYOGA - Voedend lichaam, geest en ziel, was echt de essentie van mijn meditatie al die jaren.

Food Yoga Tour en de boodschap van Unity

In 2013 besloot ik het hele jaar door te reizen en in slechts 9 maanden heb ik in totaal 28 landen bezocht en lezingen gegeven in clubs en yogastudio's; FFL-vrijwilligers lesgeven, FOOD YOGA-workshops houden en enkele van de grotere FFL-projecten documenteren. Door die vrij uitgebreide marketingcampagne voor FFL en Food Yoga raakte ik ervan overtuigd dat de boodschap die we delen universeel gewaardeerd wordt.

Ik geloof echt dat wat Food for Life vertegenwoordigt, niet alleen een blijk van mededogen voor andere mensen is, maar in werkelijkheid de essentie van een oplossing voor ALLE wereldproblemen. Met andere woorden, aangezien voedsel zo centraal staat in elke cultuur en zo fundamenteel is voor ons bestaan, heeft het de kracht om barrières te doorbreken, wonden te genezen en iedereen te verenigen in een geest van broederschap. En dat mijn vriend is waar Food for Life echt om draait Spirituele gelijkheid. Zien: VREDE FORMULE

Nu ik in 2014 bijna 70 landen heb bezocht, kijk ik terug en denk: "Srila Prabhupada's dromen komen uit. " Kan zijn we kunnen geef iedereen de kans om puur eten te ervaren (prasadam) en door de liberale verspreiding van dergelijk voedsel kunnen we voor eens en voor altijd vrede en welvaart in deze wereld bewerkstelligen.

Ik hoop dat je je bij ons aansluit!

Paul Rodney Turner
(Priyavrata das)
Director
Food for Life Global
Website van Food Yoga

* Prasadam: Heilig voedsel bereid met liefdevolle intentie met de zuiverste ingrediënten die vrij zijn van geweld.