Door HEATHER FARAID DRENNAN / Mensen voor de ethische behandeling van dieren

Bron: The Bellingham Herald

Nu de feestdagen in aantocht zijn, krijgen de meesten van ons verzoeken voor een verscheidenheid aan liefdadigheidsprogramma's, sommige goed, andere niet zo goed. Ik zou dierdonatieprogramma's - waarbij een koe of een geit of een ander dier wordt gegeven aan een verarmd gezin in het buitenland - in de laatste categorie opnemen.

Toen ik ongeveer 10 jaar oud was, bood mijn moeder zich vrijwillig aan om geiten te melken op een boerderij in de buurt van ons huis in Massachusetts. In theorie was het een nobel sentiment, maar in de praktijk ging het om wekelijkse beproevingen met pittige, intelligente geiten, die elk hun eigen plan van verzet hadden om ze in de melkstal te krijgen. Toen er eenmaal een geit in de kooi zat, was het mijn taak om te proberen het dier af te leiden, zodat mijn moeder kon melken zonder te worden geschopt of de emmer te laten schoppen, waarbij ze al haar hard bevochten melk op de stalvloer morste.

Ik kan me voorstellen dat haar reactie niet een van dankbaarheid zou zijn geweest als iemand haar een 'fulltime' geit had aangeboden. Maar dagelijkse worstelingen met geiten zijn de minste van de problemen waarmee arme gezinnen te maken hebben wanneer dierendonatieprogramma's dieren aan hen opdringen.

Organisaties die dieren naar gezinnen sturen, kunnen het goed bedoelen, maar ze bieden geen duurzame oplossing voor de wereldwijde honger. World Land Trust noemde deze programma's "ecologisch ongezond en economisch rampzalig". Grazende dieren veroorzaken vaak afstroming van de bovengrond en bodemdegradatie, wat de problemen van droogtegevoelige gebieden kan verergeren, en het kweken van planten voor dierlijke consumptie is een veel inefficiënter gebruik van hulpbronnen dan het kweken van planten die mensen direct kunnen eten.

Voor gezinnen die aan de ontvangende kant van dierendonatieprogramma's zitten, is het dier gewoon een andere mond om te voeden. Een onderzoeksproject over een overheidsprogramma in India waarbij koeien aan boeren werden gegeven, merkte de frustratie van de ontvangers op. De kosten om de koemelk op de markt te brengen, compenseerden niet de kosten om de koe te houden. Gezinnen voerden de koeien graan dat ze zelf wilden eten. Een boer wees op een voor de hand liggend probleem dat met donatieprogramma's niet wordt aangepakt: de dieren moeten het hele jaar door eten, zelfs als ze geen melk produceren.

Als gezinnen niet kunnen voorzien in de meest elementaire behoeften van de dieren die ze krijgen, lijden de dieren. Ondervoeding, uitdroging en blootstelling aan de brandende middagzon of ijskoude nachttemperaturen zijn nog maar het begin. Gezinnen die hun dieren niet goed kunnen voeren, gaan zeker niet betalen voor veterinaire zorg, en het is normaal dat deze dieren sterven aan gemakkelijk te behandelen aandoeningen of verwondingen. Andere gedoneerde dieren zullen voor centen worden verkocht als families ten einde raad zijn, en van velen wordt hun keel doorgesneden met een bot mes in smerige, ongereguleerde slachthuizen. Uitbloeden uit een doorgesneden keel is een langzame, pijnlijke dood die het dier tot het allerlaatste moment bij bewustzijn laat.

Er zijn verschillende organisaties die zich inzetten om honger en armoede in de wereld te bestrijden door op lokaal niveau voor levensonderhoud te zorgen - zonder gezinnen op te zadelen met dieren waarvoor ze niet de middelen hebben om voor te zorgen. De Fruit Tree Planting Foundation werkt bijvoorbeeld samen met gemeenschappen om biologisch, gezond voedsel te verbouwen en tegelijkertijd de omgeving te verrijken met inheemse planten. Food for Life Global helpt bij het opzetten van distributiecentra over de hele wereld die bewoners voedzame, plantaardige maaltijden geven. Feed My Starving Children verzendt met de hand verpakte maaltijden die speciaal zijn ontwikkeld voor ondervoede kinderen over de hele wereld. Een andere manier om zowel arme families als dieren die ze al hebben te helpen, is door te doneren aan Animal Rahat, een programma in India dat wordt ondersteund door People for the Ethical Treatment of Animals. Rahat (wat 'noodhulp' betekent in het Hindi) biedt gratis veterinaire zorg aan werkende dieren die kreupel, ziek of gewond zijn.

Dit vakantieseizoen kunnen we gezinnen in nood helpen zonder dieren te schaden door duurzame, diervrije donatieprogramma's te ondersteunen.

OVER DE SCHRIJVER

Heather Faraid Drennan schreef dit voor People for the Ethical Treatment of Animals, 501 Front Street, Norfolk, Va. 23510; www.PETA.org. Informatie over de financiering van PETA is te vinden op www.peta.org/about/numbers.asp.

Dit essay is beschikbaar voor abonnees van McClatchy-Tribune News Service. McClatchy-Tribune heeft het schrijven van deze column niet gesubsidieerd; de meningen zijn die van de schrijver en vertegenwoordigen niet noodzakelijkerwijs de opvattingen van McClatchy-Tribune of haar redacteuren.

2011, Mensen voor de ethische behandeling van dieren